Wanneer de wolken zich samentrekken, de lucht een grijze kleur aanneemt en de druppels gestaag naar beneden vallen kruip ik met een boek op de bank bij het haardvuur. Het getik van de regen op het dak versterkt de atmosfeer, maakt iedereen in huis slaperig en ontspannen. Niemand die zich ergert aan de grijze luchten. Niemand die zich opgesloten voelt binnenshuis. We zetten expres geen muziek op, we praten zachtjes en luisteren verrukt. We luisteren naar het haardvuur dat kraakt, de regen die tikt en de wind die suist rond het huis.
Buiten versterkt de regen, als zout op eten, de geuren van de natuur naar een nieuw intens niveau. En wij genieten. We hoeven niet door deze regen naar buiten, we fietsen niet met verkleumde handen door de snijdende wind, er zijn geen overstromende putten en bedompte metro’s. Zorgen en angsten worden weggespoeld, onze hoofden worden leeggemaakt van gedachten door de onstuimige wind. Het ritme van de druppels is als een meditatie voor onze geest. Vakantieregen is de regen ervaren als een bijna magisch, euforisch moment waarop je je realiseert dat je de deur niet uit hoeft en je onder begeleiding van het ritmische getik in slaap valt.
Catie McCartney 